Een bepaling waarbij een deel van de nalatenschap pas na het overlijden van een tussenliggende erfgenaam aan een volgende erfgenaam toekomt.
In essentie is het Fideï-commis de residuo een bepaling waarbij de erflater (degene die zijn of haar bezittingen na overlijden verdeelt) een deel van zijn nalatenschap overdraagt aan een eerste begunstigde, met de bedoeling dat het overgebleven deel, het “residu”, uiteindelijk naar een tweede begunstigde zal gaan. De tweede begunstigde krijgt echter geen onmiddellijke eigendom van het residu, maar heeft eerder een toekomstig recht om het te ontvangen op een later tijdstip of onder bepaalde voorwaarden.
Dit concept wordt vaak gebruikt om bepaalde familiale of charitatieve doelen te bereiken. Bijvoorbeeld, een erflater kan een deel van zijn nalatenschap toewijzen aan zijn echtgenoot als eerste begunstigde, met de instructie dat na het overlijden van de echtgenoot het overgebleven vermogen naar een goed doel of een ander familielid moet gaan als de tweede begunstigde. Het Fideï-commis de residuo kan complexe bepalingen inhouden.
Dit concept kan ook worden gebruikt om erfbelastingen te verminderen, eigendomsrechten te beheren of specifieke wensen van de erflater te vervullen.
Het Fideï-commis de residuo wordt vaak opgenomen in een Tweetrapstestament.